Müzisyenler Odası
Ressamlar Odası
Fotoğrafçılar Odası
Yönetmenler Odası
Şairlerimin Dilinden
ŞAİRLERİMİN DİLİNDEN
Diyor ya Orhan Veli;
Beni hep bu güzel havalar mahvetti!
Onu mahveden bu güzel havalar,
Beni hep sahillere hapsetti.
Soğuk rüzgârların ortasında titreyerek;
İstanbul’un sahillerinde yaşadım
Sahipsiz aşkımı, herkesten gizleyerek…
Moda sahilinde sundum ruhumu
Kıymet bilmez sevdaya,
Samatya sahilindeydim sonra
Kırılmış kalbim avuçlarımda…
Aradım aşkı hep,
Necip Fazıl’ın kaldırımlarında…
Hiç umut yoktu, sevgili yok!
Alnımın ateşini alan o taşlarda.
Oysa o hayal gerçeğe dönmeliydi,
Yolumun karanlığa saplanan noktasında
Sevgilim gelişimi beklemeliydi…
Hem fikirdim ben de
“sana mecburum” diyen şairimle.
Hayalinle ısıttım içimi,
Hep aklıma gömdüm, bir mıh gibi ismini.
Yoruldum bir akşamüstü,
Beklerken üçüncü şahsın gitmesini!
Aynen Attila İlhan gibi…
Nazım’ın dediği yanlıştı bence,
Herkes gibi değildin bende.
Belki ben Tahir, sense Zühre’ydin
Ama akisleri sönen bir ses değildin.
Maziye karışmaz sevda yeminim,
Unutamam asla, sen dolu kalbim!
Miras bırakılmış bana
Ahmet Haşim’in merdivenleri…
Kimse bilmez benim kadar,
Yalnızlığın gizemini!
Çünkü;
Benim bakan ağlayarak semaya,
Kızıl kızıl yüreğim bir yanda,
Kararan sularda ömrüm
Perde perde solmakta!
Benim gibi yaşamış
Cemal Süreya da…
Haykırmış kulaklarına
Vefasız sevgilinin:
“daha nen olayım isterdin?
Onursuzunum senin.”
Suskun
15/06/2009
PAZARTESİ
Diyor ya Orhan Veli;
Beni hep bu güzel havalar mahvetti!
Onu mahveden bu güzel havalar,
Beni hep sahillere hapsetti.
Soğuk rüzgârların ortasında titreyerek;
İstanbul’un sahillerinde yaşadım
Sahipsiz aşkımı, herkesten gizleyerek…
Moda sahilinde sundum ruhumu
Kıymet bilmez sevdaya,
Samatya sahilindeydim sonra
Kırılmış kalbim avuçlarımda…
Aradım aşkı hep,
Necip Fazıl’ın kaldırımlarında…
Hiç umut yoktu, sevgili yok!
Alnımın ateşini alan o taşlarda.
Oysa o hayal gerçeğe dönmeliydi,
Yolumun karanlığa saplanan noktasında
Sevgilim gelişimi beklemeliydi…
Hem fikirdim ben de
“sana mecburum” diyen şairimle.
Hayalinle ısıttım içimi,
Hep aklıma gömdüm, bir mıh gibi ismini.
Yoruldum bir akşamüstü,
Beklerken üçüncü şahsın gitmesini!
Aynen Attila İlhan gibi…
Nazım’ın dediği yanlıştı bence,
Herkes gibi değildin bende.
Belki ben Tahir, sense Zühre’ydin
Ama akisleri sönen bir ses değildin.
Maziye karışmaz sevda yeminim,
Unutamam asla, sen dolu kalbim!
Miras bırakılmış bana
Ahmet Haşim’in merdivenleri…
Kimse bilmez benim kadar,
Yalnızlığın gizemini!
Çünkü;
Benim bakan ağlayarak semaya,
Kızıl kızıl yüreğim bir yanda,
Kararan sularda ömrüm
Perde perde solmakta!
Benim gibi yaşamış
Cemal Süreya da…
Haykırmış kulaklarına
Vefasız sevgilinin:
“daha nen olayım isterdin?
Onursuzunum senin.”
Suskun
15/06/2009
PAZARTESİ
Bu şiir Haziran-2009 tarihinde yazılmıştır.
