Tutuyorum nefesimi , tutamadım ellerini...

Özür dilerim...

Unuttum geri dönmeyeceğini...

Ve unutabilirim belki , yitip gidecek onca seneyi...

Yanındakiyle seni düşlemek bir gece , acı olacak gibi..

Öldü mü dersin harbiden bu deli...

Söndü mü gözlerinin feri... 

Tanımasaydın keşke beni...

Canlanmasaydı beynimde , gözlerimde... 

'' İnsanın seni sevesi geliyor '' yankılanmasa şimdi...

Söyleyemedim , umudun ellerini bırakma diye...

Vaat veremedim , her şey güzel olacak bir gün diye...

Yemin var omuzlarımın üzerinde...

Zamanla çürüyen bedenim , simsiyah hala duvar diplerim...

Uykusuz bir gece yine , hatırladım seni.

Toparlayamadıklarım boğuyor kelimelerimi.

Unutuyorum hala söyleyebileceklerimi.

Ben kaybettim artık beni. 

Bendeki seni.

Görmesemde oluyor der iken , beklemesem de olur derken...

Unuttum hiç gelmeyeceğini...

Parmak uçlarında nefes almak şimdi bir dakika...

Her zerreni hissettikten sonra bırakabilmek... 

Dost kalabilmek , selam verebilmek...

Şimdi canımıza yeten şehirler kadar uzakta bana...

Yokluğunda en az varlığın kadar uzak bana...

Sen farketmesende yanındayım hala...

Hiç görmesende yazıyorum hala...

Görmek istemesen de artık , özlemişsindir belki...

Bir şafak daha sökerken umut var hala.. 

Canımı sökerken yine dumanltı oda , haydi kalbini uzat bana.

Göremediğim gözlerini kapa benimle karanlığa.

Aydınlık bir şehir , aydın bir adamda ve kadında...