Hayat mı ?
Onu anlayarak , ona başlayabilirsin.
Sanma anadan doğdun üryan, doğdun sanma.
Seni sen doğuracaksın.
Seni sen yetiştireceksin.
Sana sen öğüt vereceksin.
Düşünce seni sen kaldıracaksın.
Seni sen düşüneceksin.
Evet var bir dostlar.
Yüreğinin ekmek teknesin de,
Var kendini yoğuranlar.
Acı ateş de pişip fırından çıkan ekmek gibi sıcak dostlar.
İşte onlar her zaman tazedirler.
Her daim kendilerini adamaya hazırdılar kendilerine.
Yolların da yanmaya , yakılmaya razıdır onlar.
Yuğrulmadan , pişmeden ekmek olmaz anlayacağın.
Doluyum der insanlar.
Kiminin dili, kiminin yüreği , kimininse beli dolu.
Umut geveze bir çığlık.
Ve varsa bir umut bil ki nefesle eklemlenmiştir.
Şayet söndürmüşsen umudu,
Sorar insan bu güneşin , yeryüzün de yeri ne ?
Güneş kendindedir efendi kendinde olmayan sensin.
Sen umutsun.
Kök salmışsın toprağa , 
Haydi şimdi benliğinle ona omuz ver.
Ve gökyüzüne dil çıkartarak filizlen..
Sana yağmur versin , güneş gülümsesin.
Dallan , budallan , yeşer... 
Yeşer ve meyve ver... 
Ve yılların karşısına dikil , 
Bir dilek ağacı umut taşı,
Ve geleceğe umut taşıyarak toprağa borcunu öde,
Ey İnsanoğlu !