yine günlerden cumartesi hazırlandım yine aynaya geçtim göz kırktım sordum bugün nasılız diye cevapsızdı bütün ten. bir çizgi daha çektim gözümün altına senden kalan son hatıra. hep son diyorum  siz bakmayın bana çiçekler var toprağı yok toprağı var suyu yok suyu var göz yaşı yok gözyaşı var var sevdiğim yok. hatırlasana yine bir cumartesi galatada kulesinin altında radyoyu açıp dinle sevgilim şarkımız çalıyor demek isterdim. bazen mutluluk kaf dağının ardındaki tek bacalı eve benzer orda duman tüter sıcaktır. benimki ise açık denizlerde kaybolmuş bir sandal yüreğimin sularında kürek çeker dururum. 35 lik rakım bir dilim beyaz peynir seni hayel eder dururum. yine günlerden cumartesi şimdi şarkımız çalıyor...  yok yok  şarkımız çalmıyor verdiğimiz sözümüz yine bu akşamla beraber alev elev yanıyor...