kaldırım kenarındaki taşlar misali hayat 

dalgın yüreklerle yürüyenlerin

amaçsız tekmelerine maruz kaldığı 

okyanusun dibindeki inci tanesi gibi

ulaşılması zor bi okadarda gerekli

gökyüzündeki bulutlar gibi aşk 

bakış açısının değişikliğine göre şekil aldığı

bir yağmur tanesi gibi belki

hırçın rüzgarların onu nereye savuduğunun bilinmediği

korktuğunda yatağın altına saklanan çocuk gibi yanlızlık

korkulanın ne olduğuna dair bi fikir bulunmadığı  

bir arayış çabası  belki 

yanında bir nefes hissetmek gibi

uçsuz bucaksız yeşillik gibi huzur

bu kadar güzelliğin içinden her an çirkinlik çıkacak gibi 

bir umut belki 

sonsuza dek böyle sürecek gibi 

kocaman bir bilinmezlik şimdileri sen 

yada bilinmezliğin ta kendisi belki 

ardı arkası kesilmeyen amansız sancılar gibi 

ben mi ?

tekmeleri vurduğum kaldırım taşlarının ardına sığınan 

sensizliği kendine yediremeyen deli bir aşığım

yanlızım geceleri yatağın altına saklanan çocuk gibi 

hırçın rüzgarın savurduğu bir yağmur damlasıyım sanki

evet şimdi ben uçsuz bucaksız yeşilliklerde 

huzurdan vazgeçip ardı arkası kesilmeyen sancılarla

 bilinmezliği aramaktayım ..

bir gün olurda rastlarsan bana sen o zaman bilinmezliksin 

yada ben seni ararsam son nefesime kadar

işte o zaman anlarım sen bilinmezliğin ta kendisisin ...