Ayrılığın hakikati onun gözlerinde gizli,

Belki de bir ömür boyu bilemeyeceğim esas nedenini.

Kafamda onlarca cevaplanmamış soru, farklı farklı düşünceler,

Sahi, neydi bizi birbirimize el yapan böyle sevgili ?

Günlerce, haftalarca düşündüm,

Sabahlara kadar, hiç uyumadan.

Önceleri sen benim en güzel düşümdün,

Ta ki ayrılığın kabusu yakama, yakamıza yapışana kadar.

"Her işte bir hayır var." demeli mi insan ?

Ya da yeni hayatına alışmaya mı çalışmalı ?

Döküldü kalbimin yaprakları, mevsim oldu hazan.

İnsan her seferinde eskiyi dürüp bir sandığa kaldırmak zorunda mı ?

Belki de büyükler gerçekten haklıydılar,

Eskidendi o imrenerek dinlediğimiz sevdalar,

Zaman değişir, dünya değişir, insan değişir.

Değişe değişe başkalaşır ve yalan olur bütün aşklar.

Artık mutluluğumun el verdiği ölçüde hayata tutunuyorum.

Bir başkası için mutluluğumun son kırıntılarını da paylaşmaya hazırım.

Mutluluğu bitmişti artık insanların, baş eğmişlerdi hayata,

Bende verdiğim sözü tuttum; mutluluğumun son kırıntılarını saçtım

Yüksek bir tepeden dünyaya...