Hatırladığım tek şey,

Batan güneşten seken ışınların,

Yüzüme vuran etkisiz kızıllığıydı…

Cebimde hiçbir şey yoktu,

Bir tanımı yapılsaydı yaşamımın,

Başlığı belirtisiz olurdu,

Ya da ona benzer bir şey.

Belli bir zamandan sonra realist yaşanmıyor.

Biraz romantizmde olmalı.

Hak verdim artık eleştirmenlere.

Ne de olsa limonsuz çorba, bir halta yaramıyor.

Benimde karanlık gecelerde korkmak,

Ufak bir çıtırtıda ürpermek gibi,

İnsana tuhaf gelen bir takım hareketlerim oldu.

Asla yadırgamıyorum bunu, çünkü çocuktum.

Büyümek garip…

Aynı şeyleri tekrar yaşayamamak,

Aynı masumluğa tekrar sığınamamak ne acı.