Hatırladın mı; aynı caddeden geçerdik hep seninle,

Yağmurlu, ıssız bir sonbahar gecesinde.

Birbirimizin asla ve asla farkına varmazdık.

Ara sıra göz göze gelirdik ama, o zaman da konuşamazdık.

Hatırladın mı; aynı mahallede otururduk seninle, aynı sokaktaydı evlerimiz.

Sokaktaki insanlara laf atmaktı en büyük eğlencemiz.

Hatırladın mı; nasıl kızarlardı bize?

Az dayak yemezdik annemizden değil mi akşam eve gidince.

Hatırladın mı; aynı caddede çarpıştık biz seninle,

Kitaplarımız, defterlerimiz yere savruldu,

Aptal aptal bakmaktan başka bir şey gelmedi elimizden.

İşte tam o anda, evet o anda  kalplerimiz birbirine vuruldu.

Hatırlar mısın; aynı hayatı paylaştık biz seninle,

Birbirimizi çok, çok sevdik delice.

Yedik, içtik, güldük, yeri geldi ağladık.

Aşkımızın ateşi ısıttı bizi, sımsıkı ona sarıldık.

Hatırlar mısın; çok kahrımızı çekti el ele gezdiğimiz kaldırımlar,

Çok kahrımızı çekti, her gün sana çiçek aldığım Çingene abla.

Şimdilerde sevgilim, o güzel çiçekler bir bir soldular.

Güzel bir aşkın meyvesi olan o çiçekler, derin bir uykuya daldılar.

Hatırlar mısın bilmem ama, şimdilerde iki el gibiyiz.

Yok artık sol yanımızda, birbirimize olan aşkımız, o sıcacık sevgimiz.

Ne sen beni tanıyorsun artık ne de ben seni tanıyorum.

Kaderde bu da varmış sevgilim;

Bu lanet mahalleden dönmemek üzere ayrılıyorum.