Kalbim benim için her zaman, umutlarımı ekerek büyüttüğüm bir gönül tarlası olmuştur.

Büyük bir özen ve itina ile umut tohumlarımı ekerim, gönlümün en bereketli topraklarına.

Sularım onları, zehirli otlarını ayıklarım, zaman zaman ilgilenirim umutlarımla.

Umutlarımın bahçıvanlığını yapıyorum ben, kendimi bildim bileli.

Her zaman en güzel umutları seçiyorum, bereketini daha çabuk ve bolca görmek için,

Lakin çok kaldı avuçlarımın içinde çürümüş, bitmiş umutlarım.

Sevinerek gönlüme ektiğim o umutları, ağlaya ağlaya toprağa gömdüm çok defa.

Çok defa avuçlarım, birden fazla umudun cenazesine ev sahipliği yaptı.

Ya bir gecede hepsi ansızın ölürlerdi, ya da birisi tarafından hunharca katledilip öldürülürlerdi.

Daha çocuğum ben, kime ne diyebilirim ki ?

Kim dinler ki beni, 

Küçük bir çocuğun elinden umutlarını alırlar, öldürürler umutlarını;kimse de sesini, çıkartmaz.

İnsanlar için artık sıradan bir olay haline gelmişti, benim umutlarımın öldürülmesi.

Halbuki ne kadar çok umudum vardı; hayattan, aşktan, okuldan ve insanlardan...

En çokta insanlardan, evet maalesef insanlardan.

İnsanlar, benim umutlarımın kimi zaman katili, kimi zamanda azmettiricisi oldular.

Şimdilerde umut ekmiyorum gönlüme,

Vazgeçtim, çünkü insanlar her zaman benim umutlarımın karşısındaydılar.

Küçük bir çocuğun umudu, onlar için tahammül edilemez bir şeydi.

Artık gönül tarlam kaderine terk edilmiş, virane bir evden farksız değil,

Bataklık var içimde, insanların eseri olan kocaman bir hüzün bataklığı,

Artık bahçıvan falan da değilim, ilgilenmiyorum umutlarımla,

Bir köşede bekliyor, bir zaman sonra da çürüyüp ölüyorlar.

Bir zaman önce insanlara,dünyaya karşı inatla ve azimle yetiştirdiğim o sevimli ve masum umutları;

Şimdi ben, kendi ellerimle öldürüyorum.

Umut lafından nefret ediyorum,

Bir insanın en büyük umudu kocaman bir umutsuzluğa düşmemektir.

Fakat ben düştüm, belki de düşürüldüm ne fark eder ki,

Öyle işte...

Kocaman bir hüzün bataklığım var artık benim.

Uçsuz, bucaksız.

Dünyanın ve insanların en anlamlı hediyesidir bu bataklık bana.

Çok sağolun değerli insancıklar, teşekkür ederim dünya...