Ağaçlardan düşen yapraklar kadar sararmış,
Soğukta titreyerek bekleyen çocuklar kadar üşümüş,
Ve yaz sıcağında çalışan rençberler kadar yorgunum.
İyi gelir mi bilmem ama,
Yatağa uzansam en az bin yıl sürer uykum…
Bakıyorum da; binalar eskisinden daha yüksek,
Irmaklar eskisinden daha kuru,
Caddeler eskisinden daha kalabalık,
Sanal alem eskisinden daha çekici…
Ülkeler eskisinden daha da karmaşık,
Keşmekeşlik içinde bir yaşam paradigması,
Bütün bunların hepsi,
Çağımızın kanayan yarası,
Daha neler var kim bilir ?
Anlayacağın her şey biraz karışık,
Daha da karmaşıklaşmaması için dua ediyorum,
Günler çabuk geçse de,
Sana bir an önce kavuşsam diye…
Yanındayken her şeyi unutuyorum,
İyi mi yapıyorum bilmiyorum…