Hayat denen yüce yaratının gözü yaşlı bir soytarısıyım ben

En anlamlı faaliyet olarak benimsedim, insanları güldürmeyi

Herkesi güldürdüm herkesi neşelendirdim; gözyaşlarımı içime akıtarak

Gözyaşlarımı görmesinler istedim, sahte maskemi yüzüme takarak

Hoşuma gidiyor insanları tebessüm ederken görmek

Ve bu tebessümün mimarının ben olduğunu bilmek

Evet, bendim bu tebessümün mimarı

Benim insanların soytarısı, benim insanların neşe kaynağı

Kendimi asla başkalarından alçakta ve küçük olarak görmüyorum

Sadece ne iş yaptığımın bilincindeyim, hepsi bu

Soytarıyım ben, gözü yaşlı bir soytarı

Gözünde yaşı hiç eksilmeyen, yüzü sahte tebessümle çevrelenmiş bir soytarı parçası

Maskemi oldum olası hiç çıkartmadım, çıkartmak istemedim

İnsanlar görmesinler istedim o sahte maskenin ardındaki acıklı yüzü

Çünkü kimin umrunda olurdu ki , basit bir soytarının gözyaşları

Soytarıyım ben, sıradan basit bir soytarı

Benim duygularımı benden başka kim bilebilir ki

Çünkü insanları eğlendirmek benim en birinci vazifem değil miydi 

Gözlerim hala yaşlı, ağlamaktan şişmiş kan çanağı

Şanslı olmalısınız, benim gözyaşlarımı silecek birisi asla olmadı