Kalbimdeki o katran karası silik leke,

Senin bana armağan ettiğin en acı hediye,

Tam vaktidir şimdi, acılarımla yüzleşmenin,

Hesabı yapılmalı artık içi boış sevgilerin.

Herkes senin gibi mi acaba ?

Sebebsiz çeker gider mi bir anda ?

Of..Sormak istediğim bir tek soru var,

Hiç mi lekesiz aşk kalmadı bu dünyada.

Suçlusun sevgilim, suçun çok büyük,

Yalnızlığıma ağır gelmeye başladı artık bunca yük,

Kalbim çizik paramparça kalbim,

Tükendi, söndü içimdeki sevgi ateşim.

Ne kötüdür bilir misin aynada kendi kendine bakmak,

Birkaç parça teselli ile çaresizce avunmak,

Uzun uzun, yorgun argın gözlerle avunmak,

Gülüşün altındaki o ani patlama ile,

Hıçkıra hıçkıra ağlamak…

Hiç düşünmedin ki bizi,

Hep kendini, sadece kendini düşündün durdun,

Katili oldun en sonunda, öldürdün sevgimizi,

Sen masum olan bir aşkı acımazsızca vurdun.

Nereden nereye değil mi ?

Ne ben eskisi gibiyim artık,

Ne de sen…

Sen, evet özellikle sen,

Sen bana kalbimin yaptığı en kötü şakasın,

Haydi durma devam et, şakan yarım kalmasın,

Korkma oyunbozanlık falan yok,

Bu sefer ne olur tatlı acıt kalbimi,

Çünkü acısı geçip gitsin, sadece damağımda kalsın…