Bembeyaz düşleri vardı çocuğun,

Biliyordu, farkındaydı bal gibi aşık olduğunun,

Yapma etme çocuk, düşme sen sevda pençesine,

İnanma o hainin kendi gibi sahte gülüşlerine.

Gel çocuk oturup konuşalım seninle,

Anlat çocuk nasıl düşürdüler seni,

Nice canlar yakmış aşk illetine,

Korkuyorum çocuk, üzüleceksin belki de,

Gel etme çocuk, sen şu biçare abini dinle.

Yakar, en çokta kalbini yakar bu illet,

Aramaz ayrılık aşıkta, ne masum bir bakış,

Ne de iyi bir niyet.

Sana sevme demiyorum çocuk, elbette sende sev,

Ancak yüreğin kadar sev, boyundan büyük sevdalara kalkışma,

Etme çocuk, boğulursun bilmediğin karanlık sularda.