sessizlikten dolayı sanırım kalp atışlarımı net duyabiliyorum suan.. durmaksızın bir ritim senfonisi.. ruhumun yorgunlugunu dinlemiyor kalbim, inatla çırpınıyor daha güçlü,

kendinden daha emin ve daha hızlı.. halbuki gövdem paramparca, belirsiz bir sızı oturmus içime, gözlerim doluyor olmadık zamanlarda.. bazen en büyük kahkahamı atarken dökülüyor yanagımdan sessiz.. seni hatırladım yine gözlerim buğulandı olmadık bir zamanda, yazılar bulanıklasıyor tuzlu gözyasları arasında.. kalbim daha bir yavaş şimdi, yanındayken oldugu gibi deli atmıyor yırtmak istercesine göğsümü.. yüzüm mahcuplugun allığına boyanmıyor, anlamsız bir gülümseme belirmiyor dudaklarımda, daha durgunum senin yoklugunda daha bir dingin hayat yavaslatılmıs kare kare ilerleyen bir film gibi, bitmeyen kabuslar gibi, sözleri kalbi zorlayan sarkılar gibi. aldıgım nefes gibi...

İMKANSIZIM