Ben gittim sevgilim.. 

Bu sefer ben gittim..

Bilmem farkettinmi..

Bu sefer yolu ben seçtim..

Nedeni gittiğim gerçeği kadar ağır gelecek sana..

Neden biliyormusun ?

Gidişinde neler hissettiğini birde ben göreyim diye..

Bir kez de senin gözünden kendime bakayım diye..

Sende benim gözümden kendine bakmak istermisin ?

Peki..

Gelmediğim günlerin her anında beni ara sende sevgilim..

Beni öyle kalp atışlarında felan ara gibi can yücelvari cümleler kurmayacağım sana..

Beni tozlu otobüs camlarında ara.. Dışarı bakarken.. Her damlada.. Her insanda..

Beni görme arzusuyla..

Beni sigarana ateş arar gibi ara..

Ateş ararken bakarsınya hani sigara içen görebilmek için..

Elinde sigarası olana sorarsın ya..

Yada öyle çaresiz kalırsında.. En olmadık adama "ateşin varmı" diye sorarsın ya..

İşte öyle sevgilim..

Hiç olmadık adamlara sor beni.. Buradamıydı? diye..

Bilmemki beni ararken kimin elinde beni hatırlatan neyi görmeyi ümit edeceksin ? 

Neyi görünce beni hatırlayacaksında soracaksın bilemem..

Ama ara beni sevgilim...

Kaybolan sigara dumanlarında ara..

Oksijene karışan o karbon monoksitlerin arasından seç beni..

Eksozların.. Molozların.. Şehrin girdabında çalkalanan yüreklerin arasında bul beni..

Beni bir balıkçı kulubesinin tam orta yerinde..

Gemilerin arasında kalmış küçük bir balıkçı teknesinde..

Bir büyük rakının en dip köşesinde..

Yada sadece aynadaki göz yaşının ta içinde sevgili.. Ta içinde ara...

Ara beni sevgilim.. Ara beni..

Bulamayacağını bile bile kaldır her taşın altını..

Bilemeyeceklerini bile bile sor her geçene nerededir diye..

Bir zaman sonra istemeyerek mecburiyetten soracaksın..

Yüreğinle bedenin bütünleştiği an sevgili..

Bedenin kendi başına hareket ederde..

Kalbine söz geçiremezsin hani..

İşte o biçim perişan olana dek.. Sokaklarda yalınayak gez.. Başın açık..

Dalga dalga saçlarınla.. 

Ha ben nemi yapacağım.

Seni düşündükçe dolan gözlerimle!

Seni düşündükçe diken diken olan tüylerimle!

Keman sesleri arasında seni aramaya devam edeceğim!

Erkeksi ruhuma!

Ağlama ulan diye haykıracağım!

Ağlama!..

Ağlama!!

Kendi kendime büzüşen dudaklarıma teselli vereceğim..

Bir tek nihavend anlayacak beni!

Bir tek nihavend!

Bir de bülent ersoy..

Gecenin matemi diyecek benim için..

Her gece diyecek..

Her gece..

Ben gidince seni unutacağım sanma..

Ben lanet bedenimin gereksinimi olan seni unutamayacağım..

Lakin aramızdaki engeller ne etten ne duvardan olacak..

Bizim aramızda aşk adını aldığı büyük bir geçit varsa..

O geçidi engelleyen bir sürü olur olmaz virajlarda var sevgilim.

Onlarda var..

İstemiyorum inan..

Zerre kadar istemiyorum artık bi sonraki nefesi almayı.

Ama beden bu.. İstiyor işte..

Alıyor hunharca..

Bana acı çektirerek..

Hüznümü katmerleyerek..

Alıyor..

Özledim sevgilim..

Geride kalan herbir parçayı özledim.. Elime kalemi alıpda yalnızca yazmayı bile özlemişim misal..

Göz yaşları içinde yazdığım bu satırları duygu yoğunluğuna bürünmek için okuyanlar olacak..

Yada ismin güzelliğine kapılıp gelenler olacak..

Bir çoğu aradığını bulamayıp kapatıpta çıkacak..

İşte aşk bu kadar bencildir sevgilim..

Eğer bir notada..

Eğer bir şiirde..

Senin aşkını anlatan tek bir cümle yoksa..

O şiir şiir değildir..

O nota nota değildir..

O keman keman değildir..

O aşk.. Aşk değildir..

Seni anlatmak zorundadır..

Senden bişeyler olmalı..

Eğerki dünyada güzellikler adına birşeyler varsa..

Ve insan bu güzelliklerin en başında geliyorsa..

İnsanların arasından en güzelinden bahsetmedikçe bir şiir..

Ne kadar etkileyici olabilirki kelimeler ?

Yada ne kadar kifayet edebilir kafiyeler ? Güzelliğini yarıştırmaya ?

Aslında kenar mahallemizin küçük kara kızı olarak kalacağını bilsede yüreğim..

Aşkın bembeyaz kıldığı yüzünü unutturmaya bilmem kaç yıl yetebilir ki ?

Yada yüreğimin unutmayı istemesi için daha kaç gece kendine hançerler saplaması gerek ?

Yada "insaf be" diye bağıran kalbimin artık pes etmesi için daha kaç parça dinlemeli..

Bilemiyorum..

Bilinmezliklerin ortasında.. Birçok bilinmeyenle..

Sevişiyorum hergün..

Takışıyorum herbiriyle.

Dövüşüyorum..

Ama ne ben onları bilebiliyorum..

Nede onlar beni vazgeçirebiliyor..

Günün sonunda ben yorgun..

Onlar durgun.. Durdukları yerde..

Şişe dibi.. Gitar parçaları..

Teller..

Kalem..

Kağıt.. Ve ben..

ben..