Her ne kadar gecenin beni tetiklemesinden nefret etsemde..
Sabaha karşı aydınlanmaya yüz tutmuşken gece ben yine kalemin başındayım..
Bir kalem edasıyla sarıldığım teknolojik kıvrımlar vasıtasıyla dökülüyor kelimelerim.
Hiçkimsenin okumayacağını bile bile yazmak.. Yalnızca çaresizlik olarak tanımlanabilir sanırım..
Gece ilerliyor..
Keyfim kaçık.. Sigaram sönük.. Çayım soğuk.. Ve açım gene..
sabah neyin veya nelerin beni beklediğini bilsemde..
Bildiklerim beni korkutsada az çok..
Üzerine üzerine gitmek zorunda olmam beni bitiriyor aslında..
Ben bu satırları dökerken kimse bilmesede.. Yanıyor içimde bi yerler..
Ki bunuda nasılsa hiç kimse bilmeyecek..

Keyifli insanlar tadımı kaçırıyor.. Baterist vurdukça davula keyifli keyifli..
Ritimler durdurak bilmeden eşlik ettikçe onun sırıtmasına..
Keyfim biraz daha kaçıyor.

Söylediği şarkının anlattığı hiçbir acı duyguyu.. Hiçbir hasreti yada hiç bir çaresizliği çekmemiş olduğu
Suratından anlaşılan solist gülerek söyledikçe o hüzünlü şarkıyı..
Hasretten bahsettikçe alkışlayan ellere doğru..
İçim bir kat daha yanıyor benim..

Adaletsizliğin ve çaresizliğin tam ortasında kalmış biri olarak..
Gözlerim kapalı yazmaktan keyif alıyorum desem sadistçe..
Sanırım ortalığı karıştıracağım gene..
Benim seni hatırlamam lazım..
Biraz sana dönmem lazım geri..
Bana biraz sen lazımsın gibi geliyor.
Her ne kadar içimdeki potansiyel fazlada olsa.. Buraya mükemmel sözcükler dökmeyeceğim.
Bu sefer olmaz. Ne zaman sen aklıma gelsen.. Oturup şiir yazmaktan bıktım usandım artık çünkü..
Bu hasreti lanet dizelerime dökmeyeceğim. Kelimeleri birbirine muhteşem bi şekilde uydurmayacağım bu sefer..
Bu sefer farklı olacak. Kendime o acıyı yaşatmayacağım. Yazdıklarımı en baştan okuyup çaresizliğimi ne güzel anlatmışım diyip
en başta ben duygulanmayacağım.
Sana nasıl geri dön diyemediğimi..
Seninle konuştukça nasıl bittiğimi.. O etkileyici kelimlerle anlatmayacağım bu sefer..
Gitarın tellerine biraz daha anlamsız vuracağım. Şarkılarda biraz daha az hisleneceğim mesela.
Daha çok saçmalayacağım. Kimbilir.. Belki işe yararda en azından bir seferlik seni hatırladığımda canım yanmaz..
Bir seferlik..
Gözlerimi kapatttığımda aklıma gelmen önceleri güzel gelirdi sevgili..
Ne hallere soktun bizi ah gelipte bir görsen ?
Anılarımızı dokunulmaz kılmıştım. Senden sonra dokunmak isteyenlerin hepsine resti çekmiştim gelmeyeceğini bile bile..
Şimdi o anıların her biri zerre zerre acıtıyo içimi.. O sadeliğe ne yaptığını gelipte bir görsen..
Senden şimdi "o" diye bahsediyolar. Birlikteyken liseli diye dalga geçtiğimiz güldüğümüz tayfalar sana duyduğum aşkı irdeliyolar.
Bana aşık olduklarını benimse senden vazgeçemediğimi söylüyolar bir çırpıda..
Ömrümde hiç ilgisini duymadığım kadar çok kadının ağzından senin hakkında yorumlar çıkmaya başlıyor şaşırıyorum..
Bizi ne hallere soktun bi bilsen.. Ne hallere düştük kadın.. Ne hallere..

Senin arkandan bunların konuşmaya cüret edebileceğini bilirmiydim ?
Senin hakkında "o" diyebilecek kadar dokunabilirlermiydi bendeki hatırana ?
Bu kadar yakınlaşabilirlermiydi kalbimdeki sene..
Bu nasıl hal , bu nasıl bi halvettir kadın..
Bu nasıl bir kargaşadır içimde ?
Bir düzine kadının seni kıskandığını bilecek kadar düşermiydim ben aşağılara ?
Yada sahte sevdaların baş gösterdiği normal hayatlara yükselirmiydim ben ?
Sevginin , şekline kadar değiştiği bu ortamlarda sensiz yürümek nasıl bir şey bir bilsen kadın..
Herşeyi geçtim..
Seninle yaşanılan aşkın büyüklüğünü gördükten sonra..
Basit aşkların bir tarafında olanın ben olduğunu görmek..
Aşkın bu kadar basitleştiği ortamların olduğunu birebir yaşamanın ne demek olduğunu gelsende bir görsen..
Nerelere düşmüş sevmek ? nerelere düşürmüşler ? ne kadar aşağılarda çalışıyor burda beyinler..
2 gün önce tanıştığım kadınlar 2 çift kelama ömürlerini verecek kadar ezilmişlerki..
Sahte aşklardan yorulup bendeki gerçek aşka duyduğum özleme bile tav olabiliyorlarki..
Ben daha ne diyim..
ben daha ne diyim..
Burada herşey bambaşka sevgilim.. Bilmen gerekir..
Hiçbişey ulaşamayacağın kadar uzakta değil.. Acılar hat safhada.. herkeste.. her çehrede..
Duygusal çöküntü yaşamakta herbiri.. Ama herbiri.. Bir tek istisna bile yok. Burada yapamayacağın tek şey dertleşmek..
Çünkü kime derdini anlatsan.. Kendi başındakinin daha büyük olduğunu söyleyip başından savıyor.
Ki aslında bilirsin.. Benim mizacımda dert yoktur.. Her ne kadar her yerden dert gelsede sarıla sarıla başıma.. Olgunlukla karşılayıp gerektiğince ağırlarım ben..
Beni bilirsin.. Lakin burdaki adamların sahte duyguların ardına sığındıkları gibi , küçük dertleri bile dağ edip birbirleriyle dert yarıştırmak gibi bir piskopatlığı var
ve şu varki sevgilim..
Bunlar garip gelmeye başladı artık..
Sana duyduğum bu hasrete aşık olduğunu söyleyen genç kızların karşımda ağlaması artık bana acı verir oldu.
Onların dilinden konuşamadıkça onlara olayı anlatamıyorum.
Ve şu varki bu kadar çok acıya sebebiyet vermek varlığımdan tiksinmeme sebep oluyo. Ama herşeye rağmen vazgeçmeyen tavırları bitiriyo beni en çok..
Bana duyulan o sahte duygularında diğerleri gibi çok büyük dert edilip gözüme soka soka anlatılması beni deli ediyor sevgilim deli ediyor.
Beni ne hallere düşürdün kadın.. Ne hallere düşürdün bi bilsen ?

Her dilde bir intihar sözü duyuyorum. Her aşkın sonunda ya göze parmak , ya dirseğe bıçak , ya bileklere jilet ya boğazdan hap şelalesi...
Alternatifler çoğalıp duruyor. Ağızlarda dolanan anlık acı fışkırması sözleri. Cesaretsiz ve nedensiz yapılmaktan söz edilen..
Beylik laflarla dahada büyütülüp dahada bi acıklı gösterilen..
Fakat asla yapılamayan eylemler düzinesi..
Ergen triplerinden kurtulamayan kadınların bir numaralı tercihi olmuş sevgilim..
Tarafımca reddedilen kadınların kabul edilmek için kullandıkları ve kesin işe yarayacağına inandıkları son kozları..
Gülüyorum..
Yalnızca gülüyorum..
Ve şu sorununun cevabını arıyorum..
Babasıyla olan sorunlarını dert edenler..
Babasından dayak yediği için ondan "o adam" diye bahsedenler..
Hiçbir yeteneği olmadığı iddiasıyla hayattan bezmiş pessimist genci oynayanlar..
Sahte aşkların oyuncağı olduğu gerekçesiyle hayattan bezmiş tavırları hayat kadınını andıran liseli kızlar..
Her reddedilişte intiharı diline dolayan ve gerçekleştiremeyeceğini bildiği halde beylik laflarla büyüten ergenler..
Acaba bir hafta içinde hem elektriği kesildiği için elektriksiz kalsa..
Parası olmadığı için internetsiz kalsa..
Hepsinin üstüne gene parasızlıktan ötürü tatmin edemediği açlık , sefillik ve sigarasızlık binse..
Bunların üzerine birde sevgili hasreti gelip otursa..
Sevgili hasretini çekerken birde kendine aşık olduğunu söyleyen ve asla birlikte olamayacağı kızların gözüne soktuğu acıları izlemek zorunda kalsa..
Bu kadar acıya sebebiyet verip haliyle birde vicdan azabı çekse..
Memleket hasretiyle bu acılar bi anda tamamiyle yoğrulsa..
Üstüne birde ailesinin umut bağladığı okulundan fedakarlık yaptığı hayat dostundan , tek kardeşinden ayrılma ihtimaliyle yüzleşmek gelse..
Bunları düşünen beyninden sürekli sancılar yiyip , gözünün önü kararsa her akşam..
birde ciddi rahatsızlık olduğuna inandığı kalbine nefes kesici , sarsıcı ve kesinlikle polemik yaratacak derin sancılar girip dursa..
Gene aynı şekilde intihar girişimine yeltenirlermiydi sahte sahte ?
Gene milletin gözüne sokarlarmıydı yapamayacaklarını bile bile ?
Gene herşeyi büyüte büyüte dağ edip dert yarıştırırlarmıydı arkadaşlarıyla ?
Yoksa bunları nasıl çözeceğini düşünmekten ve hem bunu düşünüp hemde çevresindekilerinde canını sıkmamak için mutlu görünmeye çalışmaktan ötürü
o sahteliklere harcıyacak zamanı bulamazmıydı hiçbiri?
Ait olmadığım bir dünyada yapayalnız kaldım sevgilim..
Beni ne hallere düşürdüğünü gelipte bir görsen ?
Kendimizi kandırmayalım..
Sen asla gelmeyeceksin.
Asla görmeyeceksin.
Sen dahil hiçkimsede..
Bunların bir zerresini dahi bilmeyecekler..
Bilmeyecekler..