Anladım ki seni sevmek zor işmiş.

Her daim hatırlamak yada.

Bazen susmak gerekirmiş , anlatabilmek için.

Her suskunluk çare değilmiş.

Her gidiş ayrılık olmazmış.

Her gülüş mutluluk , her seviş gerçek olmayabiliyomuş.

Herkes gidermişte sen gitmezmişsin.

Bazen yokluğunla var olabiliyomuşsun.

Köhne yerlermiş bazen sensiz mutluluk.

Ayrılık bazen en gerçek aşk.

Herşeyi geçtim , sen bazen sensiz ve sessiz.

En manalı duruşlar bomboş olanlar bazen.

Bazen tek sigaraymış sensiz günün tarifi.

Bazen ağlayamamakmış en gerçek hüzün.

Ve bazen konuşamamakmış en gerçek şiir.

Bazen ansız çıkagelişlermiş umut.

Gereksiz değilmiş mesela bekleyişler.

En basitinden aylar sonra sesini duymakmış en ağır hüzün.

Aylar sonra inceden..

Ve aslında ilk duyuşta tanıyamamakmış en büyük acı.

Bazen çekmen gerekiyormuş bazı şeyleri.

Uğraşmak boşaymış .

Bazen gelirmiş başına gelecek.

Bazen yalnızkende öğrenebiliyomuşum senden bişeyler.

Ve aslında en çok yokluğundan öğrenmişim bunca şeyi..

Öğrendiğim en güzel şey..

Cümleler yetmez anlatmaya. Paragraflar diz.

Geceler yetmez seni görmeye.

Karanlıklar diz. 

Gel demek yetmez..

Beklemeyi bil..