---   http://www.youtube.com/watch?v=j3sBJs2o-uc ---

Bu biraz sentetik bir duygu..

Ölüme yakın olmak gibi..

İmkansızlığın kabulünün bu kadar zor olacağını bilemezdim inanki..

İnanki bilmezdim sevgilim..

İnanki sana sevgilim derken içimin yanacağını tahmin edemezdim..

Gecenin en soluksuz geçen anında karanlığın parçalanması gibi biraz..

Biraz sesini tahmin etmek gibi uzun müddet sonra..

Biraz zaman alıyor artık seni düşününce ağlamak..

Biraz zaman alıyor artık günlerimde olmayacağını anlamak..

Ağlarken anlamak daha kolay olsada..

Anlarken yanmak hiçbir zaman kolay olmuyor benim için..

Bu bir çember içinde mahsur kalmak gibi..

Her tarafın uçsuz bucaksız gibi görünsede..

Ne tarafa dönsen hep bir çıkmazın içinde olduğunu kabullenemeyecek kadar yuvarlak..

Fakat hep başladığın yere döndüğünün farkına varamayacak kadar büyük değil..

Ve karanlık sevgilim..

Umutsuzluğun o can sıkan karanlığı..

Bastırıyor her daim içimi sağanak yağmurlar gibi..

Gözlerimden yalnızca iki damla akabiliyor artık senin için..

Geride kalanların hepsi içimdeki sana kalıyor.

Yüreğimde sakladığım aşkıma kalıyor diğer tüm göz yaşları..

Ve dışa vurduklarımdan daha çok can yakıyor inan bana..

Bir veda havası gibi bu..

Sessiz bir ıslık..

Yalnızca durgun..

Durağan..

Ama asla klasik değil..

Bir telin gerginliği kadar keskin bakıyor gözlerim..

Fakat dudakların kadar narin akıyor gözyaşlarım gözümden..

Umudun ve savaşın bir anda barındığı yüreğim bir ceylan gibi sekiyor benim zihnimde her daim..

Fakat ne kısa cümlelerle anlatabiliyorum içimde olup biteni..

Nede güçlü cümlelerden başkası kafi gelebiliyor benim için..

Bir şehir ne zaman anlamsız kalır diye soruyorum kendime ?

Milyonlarca insan bu kadar mı değersiz olabilir ?

Eğer milyonlarca insan içinden.. Bir kişiye.. Milyonlarca insan değeri verdiysen..

Bir şehir işte bu kadar anlamsız ve değersiz olabilir değerinide alıp gittiği zaman o ..

Ve işte sensizliğin ince bir ıslık gibi çöktüğü andır bu..

Rodrigonun gitar konçertosu gibi..

Fabian perez'in sessiz tabloları gibiyim bende..

Çok şey anlatıyorum aslında..

Fakat bakıp dinlemesini bilene..

Bana hoşçakal diyorsun her zaman ki gibi..

Bende sana güle güle diyorum..

Fakat ikimizde biliyoruzki ne ben hoş kalabileceğim..

Ne sen gülebileceksin giderken..

Fakat ikimizde biliyoruzki..

Bu hikayede her zaman senin gitmen..

Benimse dönmeni beklemem gerek..