Müzisyenler Odası
Ressamlar Odası
Fotoğrafçılar Odası
Yönetmenler Odası
Yalnız Kaldığını Sanmak
Odam karanlık, sanırım yokluğundan.
Tek başıma oturuyorum ve sanırım yokluğum var.
Sadece korktuğum var, dayanıyorum tokluğumla.
İnan anlayamazsın beni, kalbe sevgi dolduğunda...
Cesaret kalmamış ve gözaltlarım morarmış.
Sen de gidince şimdi Azrail beni de yoklar mı?
Tokadına aşığım, bir kıvılcımla bile barışığım.
Basitçe görünse de halim, kafamın içi hep karışık...
Görünmez bu anlam, sanırım saklı kanda.
Beraber olamazdık, önce kendini bir bağla.
Çok uzağız kendimize bile, ama yine de bir bağ var
Umutlarım, diz çökmüş, kalp karşısında ağlar...
Yerdeki tek bir damla, silüeti bir kardan,
Eskiden mutluluk dolu avuçlarımda şimdi kan var.
Sonradan gelir akla, ama korku çoktan haklar
Seni öylece bırakıp gittiğimi sakın sanma...
