Yollar birbiri ardına uzar gider
Bilinmez sonu nerede biter
Taştan tuğladan yapılmış evler
Topraktan yaratılmış bu adamı
Her geçişinde camdan gözlerle seyreder
Yine başlayacak yeni bir yolculuk
Ama bu seferki bir öncekinden buruk
Vedalaşmalı mı yoksa kaçmalı mı?
İkisi de değil düşüncelerimin aslı
Anılar diker gözlerini üzerime
Titreme başlar ellerimle dizlerime
Zordur ayrılığın ateşi
Bırakırsa ardında onu bekleyen bir eşi
Beynim de can verir kelimelerin dördü beşi
Umut gözyaşları damlarken yüzüme
Bir anda umudumu yıkar şu dize;
Bu yolculuktan dönen olmadı seferinde!!!
Başım yavaşça öne eğilince anladım
Bu sözü defalarca unuttum hatırladım
ASIM bilir ölüm gelince
Dinlemez ne genç ne sevdalı, ne de
Ayrım yapmaz hiçbir tende
Elbet alacaktır canımı bedenimden sessizce…
