Hayat sahnemde roller dağıldı… Birimiz ikimiz için oynadık orada, Diğerimiz hiç olmadı…
Üç noktaya benzettim bizi: Ortada sen, sağ yanında ben… Benim adım bile lügatte “âşık”tı. Ve aşk sözüne en yakın, “Sol” yanındaki noktaydı…
Birimiz ikimiz için vardık o cümlede, Diğerimiz hiç olmadı…
Oyun da bitti nihayet ama Taşlar aynı kutuya hiç konmadı… Yaşımı kalbime döküp ağladığım gecelerde Kimse, gökten sana yıldız çaldığımı duymadı.
Birimiz ikimiz için ağladı nöbetlerde, Diğerimiz hiç olmadı…
Mısralar dizdim adına, boş kâğıtlara, Sonra bağladım sevda yükü kanatlara. Zarfımın içinde bir şiir vardı…
Birimiz ikimiz için vardık o şiirde, Diğerimiz hiç olmadı…
Benim harflerim vardı; Birazını sen aldın, “yirmi biri” bana kaldı. Yemyeşil bir ağaçtım yirmisinde daha, Yalanların açtığı karanlık bir mezar sardı... Sözlerin çarptı gövdeme; ağaçtan akan “kan”dı.
Birimiz ikimiz için öldük o mezarda, Diğerimiz hiç olmadı…