BİR KEDİNİN ÖLÜMÜ !

Tepenin tenhasında,bir kan çukurunun içindeydi

Beyaz şarap gibi aklanmıştı teni

Rüzgara gömülmüş,öylece yatıyordu

Tek gözüzünün buçuğundan,magma gibi fışkırıyordu kanı

Sanki gökyüzünün kubbesini kucaklarcasına,

                                                          Açılmıştı bacakları

Sanki sımsıkı kavramıştı bu acı gerçeği

Artık o ölmeye hazırdı

Bir grup fener ışığı faydasızca titreşti üzerinde

Anlıyamadığı sesler çıkardılar,

Çalıları karıştırdılar,

Sonra gene ışık tükürür gibi yapıştı üzerine

Bütün geçmişi bir çırpıda söküldü

Bu ışığın içinde tüm yoksul hayatı vardı

Işığın en arkasında annesi duruyordu

Islatarak yavrusunun tüylerini yalıyan

Ve şefkatle bir mucizeye bakar gibi bakan,

Annesini ;

Sonra ikiz kardeşlerini gördü

Kuyruğu kopuk kardeşi,tırmığıyla dokunmak için,

                                            Ona patisini uzatmıştı

Ama o anda birden herşey yokoluverdi

Bütün hayalleri karanlığa doğru küçülerek sığıştı

Ağlamaya başladı,

Mehtap,adeta tüylerine tasmalanarak sarıldı

Tüyleri kan kırmızı fosfor gibi parladı

Şimdi kimsesizleşmişti ;

Bacakları bitişerek tümsekleşti

Kulaklarından boynuna kadar bir tebessüm

                                                     Yayıldı yüzüne

Bu hayatta yeri kalmamıştı

Kanının üstüne doğru işerken sağırlaştı

Son defa açtı gözünü göğe doğru

IŞIĞIN EN ARKASINDAN,ANNESİ HALA ONA

                                                          BAKIYORDU………..

Vedat DÜNDAR