BİR KÖPEĞİN ÖLÜMÜ !

Ben sana çıkarken gördüm onu

Mücevher gibi bir yağmur yağıyordu

Dağılmış kahkahalar yazlıkçıların evinden taşıyordu

Belki Tanrı’nın uyuduğu bir geceydi,bu gece

Belkide uluorta ölçüsü kaçmış bir karanlık vardı….

Sana çıkarken ilk basamakta gördüm onu

Öylece siyah boş puşet gibi duruyordu

Üzerine rüzgar yağarcasına titrek

Ve kendi korkaklığına kapanmışçasına dağınıktı

Eğildiğimde sakince kaldırdı kafasını

Kişner gibi havladı,yalvaran bir sesle

Gecenin bekçisi gibi uludu karanlıktan

Tırnaklarını yavaşça dokundurdu toprağa

Sanki bir anda solumaktan vazgeçti

Tecavüz eder gibi süzüldü bedeninden ruhu

Son bir hırıltı kalmıştı gırtlağında

Onuda yavaşça ikram etti ,

Yattığı yer hala sıcaktı ama

Artık o hiçbir yerde yoktu !.....

Vedat DÜNDAR