Abim yazıyordu her zamanki gibi odasında, masa başında. Durmadan yazıyordu. Yanına yaklaştım ve ne yaptığını sordum. Köşe yazısı yazıyorum dedi. O öyle olmaz ki yanlış yapıyorsun dedim. Hadi ya nasıl olurmuş, yaz da görelim diyerek tersledi beni. Çok dokunmuştu bana kağıdımı kalemimi aldım duvar köşesine oturdum, başladım adımı yazmaya. Belki 20 kere yazdım aynı şeyi. Ama ne yapayım, sadece adımı yazmayı biliyordum. Abiminkinden güzel ve anlamlı olduğunu düşünüyordum her şeye rağmen. Bitirince gittim yanına, koydum önüne. Bu ne dedi? Köşe yazısı dedim. Suratıma baktı, anlamıştım ne soracağını. Köşede yazdım dedim, o öyle olmaz böyle olur. Beş saniye kadar bakıştık. Sonra gülmeye başladı. Anlamamıştım, o gülüyor diye ben de gülüyordum..